Ξεκαθαρίζουμε ως ιστολόγιο τη διαφορά στον παραλληλισμό των ηθοποιών με ορισμένους πολιτικούς σχετικά με το αντικείμενο της τέχνης των ηθοποιών... την υποκριτική και το ήθος.
Με την ευκαιρία να δώσουμε και τους ακριβείς ορισμούς του ήθους και της υποκριτικής στο θέατρο.
<<Οι ηθοποιοί με την υποκριτική φανερώνουν την αλήθεια
Ορισμένοι πολιτικοί με την "υποκριτική" κρύβουν την αλήθεια
Ο ηθοποιός με την τέχνη του δε λέει ψέμματα, αλλά αναδεικνύει (υποκρινόμενος) την αλήθεια του ήθους, δηλαδή την αλήθεια του χαρακτήρα του ήρωα, που υποδύεται.
Ορισμένοι πολιτικοί κρύβουν (υποκρινόμενοι) την αλήθεια "αναδεικνύοντας" το ψέμα του ήθους, τον χαρακτήρα δηλαδή, του ... εαυτού τους.
Ο ηθοποιός με το ήθος του (μέσω της τέχνης του) προσπαθεί να συμβάλει στην ... ηθική.
Ορισμένοι πολιτικοί με το ήθος τους συμβάλουν στην ... ανηθικότητα>>
Οπότε επιτρέψτε μου (κι ας χαρακτηριστώ για συντεχνιακή αντίληψη) ο παραλληλισμός αυτός είναι το λιγότερο ατυχής
Επεξηγηματικά αναφέρουμε:
Ηθοποιός:
Η λέξη είναι σύνθετη από το ρήμα ποιώ και το ουσιαστικό ήθος.
(Ήθος που στην Αρχαία Γλώσσα σήμαινε χαρακτήρας).
Ηθοποιός=ποιώ ήθος=υποδύομαι ένα χαρακτήρα
Ο όρος (ήθος) δηλώνει την ποιότητα των προσώπων (ηρώων) που δρουν στην τραγωδία (και κατ΄επέκταση σε όποιο είδος θεάτρου)
Το ήθος δεικνύει κοντολογίς τον χαρακτήρα του ήρωα που υποδύεται ο ηθοποιός.
Το ήθος -χαρακτήρας ενός ήρωα (ρόλου) δεν είναι πάντα θετικός και αποδεκτός (σε ένα πραγματικό κοινωνικό σύνολο)
Με αυτόν τον ήρωα (ρόλο) ο συγγραφέας θέλει να αναδείξει τη σύγκρουσης των αξιών της Ηθικής.
Το ήθος δεν έχει να κάνει με την ... ηθική.Ως άνθρωπος ο ηθοποιός μπορεί να έχει όποιο ήθος-χαρακτήρα επιλέγει....
Ως ήρωας (ρόλος) όμως στη θεατρική πράξη πρέπει να ''περιγράψει" το ήθος-χαρακτήρα (με στόχο την αλήθεια) του ήρωα που υποδύεται, ώστε να συμβάλει στην συνολική αλήθεια του έργου του συγγραφέα και στις αξίες της ηθικής με αποτέλεσμα την κάθαρση.
Εν αντιθέσει με ορισμένους πολιτικούς το ήθος (χαρακτήρας) χαρακτηρίζει ακριβώς τους ίδιους. "Συμβάλει'' στην αναλήθεια και τους οδηγεί σε πράξεις που είναι αντίθετες με τις αξίες της ηθικής και της κοινωνικής δικαιοσύνης του συνόλου.
Το ότι υφάρπαξε την δύναμη αυτή με την "υποκριτική' δεν τον χαρακτηρίζει ηθοποιό αλλά μεγάλο... ψεύτη.
Υποκριτική:
Υποκρίνομαι=Αποκρίνομαι=απαντώ.
Ο Θέσπις εισήγαγε τον πρώτο υποκριτή-αποκριτή, πρόσωπο δηλαδή που δεν μετείχε στον χορό αλλά υποκρινόταν=αποκρινόταν=απαντούσε στις ερωτήσεις του κορυφαίου (εξάρχοντος) του χορού.
Η επινόηση αυτή του Θέσπη είχε συνέπεια την ανάπτυξη του διαλόγου με αποτέλεσμα την γέννηση του δράματος, την εδραίωση του υποκριτή=αποκριτή και το ήθος-χαρακτήρα ως ουσιαστικό και απαραίτητο στοιχείο σε αυτή την μεγάλη υπόθεση που λέγεται θέατρο.
Υπάρχει μια ταύτιση του Ήθους με την Ηθική
Απλά η Ηθική καθορίζει... το Ήθος
Ηθική είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που ασχολείται αρχικά με το παρακάτω ερώτημα:
Ποιες ανθρώπινες πράξεις είναι αποδεκτές και ορθές και ποιες ανάρμοστες και λανθασμένες μέσα στο κοινωνικό σύνολο;
Η ηθική καθορίζει το ήθος, τις ηθικές αρετές του χαρακτήρα, τον τρόπο ζωής που θα πρέπει να ακολουθεί κανείς, ώστε να είναι κοινά αποδεκτός στο κοινωνικό σύνολο και στις ηθικές αξίες που καθορίζονται από αυτό.
(Στα θέματα ηθικής δεν υπάρχει γενική συμφωνία απόψεων και ακόμα και ο προσδιορισμός, ποιο είναι το κεντρικό ή θεμελιώδες ζήτημα, είναι κι αυτός αντικείμενο διαφωνιών μη ξεχνάμε και το αμίμητο: ...ότι νόμιμο και ηθικό.. για την ιστορία ..πολιτικός το είπε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου