Το Θέατρο είναι τέχνη σύνθετη και κοινωνική. Είναι η τέχνη των τεχνών καθώς «παντρεύει» πολλές τέχνες μαζί, δίνοντας πρωταρχικό ρόλο σε κάποια από αυτές ανάλογα με την εποχή , το είδος του θεάτρου και το σκοπό του.
Όταν τον προηγούμενο αιώνα εδραιώθηκε η Επιστήμη που μελετά το Θέατρο, η Θεατρολογία, οι επιστήμονες βρέθηκαν αντιμέτωποι με το πρόβλημα του ορισμού του Θεάτρου. Καθώς η ιστορία του Θεάτρου είναι τεράστια και η καταγωγή του χάνεται στα βάθη των αιώνων, τα είδη θεάτρου που αναπτύχτηκαν ήταν πολλά και κανείς ορισμός δεν ήταν επαρκής. Γι αυτό το λόγο, ο πιο γνωστός κι αποδεκτός ελάχιστος ορισμός των τελευταίων δεκαετιών προέρχεται από τον Bentley Θέατρο γίνεται αν ο Α ενσαρκώνει το ρόλο Β, ενώ ο Γ παρακολουθεί.
Η ελαχιστοποίηση των απαραίτητων στοιχείων για τη δημιουργία θεατρικής πράξης, μεγαλώνει τα όρια του Θεάτρου, το αποδεσμεύει από στεγανά και στερεότυπες αντιλήψεις. Παράλληλα το κάνει προσιτό προς όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου ηλικίας, κοινωνικής τάξης, καταγωγής και μόρφωσης.
Ο εκπαιδευτικός του χαρακτήρας έχει διαπιστωθεί εδώ και χρόνια. Σε πολλές Ευρωπαικές χώρες έχει ενταχθεί ως μάθημα στα σχολεία και έχουν δημιουργηθεί σχολές στα Πανεπιστήμια με αντικείμενο το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
Τι σημαίνει όμως μάθημα Θεάτρου στα παιδιά σχολικής ηλικίας και με ποιο τρόπο τα ωφελεί. Ένας τρόπος προσέγγισης, ειδικά στις μικρές ηλικίες, είναι ο αυτοσχεδιασμός. Οι αυτοσχεδιασμοί ανάλογα με την ηλικία, το χρόνο γνωριμίας των παιδιών και των παιδιών-δασκάλου, μπορεί να είναι σύντομοι ή μεγάλης διάρκειας, εμπνευσμένοι από θέματα των ίδιων των παιδιών ή από θέματα που τους δίνει ο δάσκαλος, ατομικοί ή ομαδικοί. Όταν μία ομάδα εκτελεί έναν αυτοσχεδιασμό κάποια άλλη μπορεί να μαντεύει το θέμα του αυτοσχεδιασμού ή να συνεχίζει τον αυτοσχεδιασμό από κει που τον άφησε η προηγούμενη.Με τον αυτοσχεδιασμό τα παιδιά ζωντανεύουν μέσα στο χώρο μιαν ορισμένη κίνηση, πράξη, συναίσθημα, συμπεριφορά ή ιστορία. Παράλληλα αναπτύσσεται η προσωπική αντίληψη, η σωματική πειθαρχία, η φαντασία, η εξάσκηση της συγκέντρωσης και της προσοχής, η παρατηρητικότητα, η δεξιοτεχνία μικροκινήσεων.
Βοηθητικό ρόλο στον αυτοσχεδιασμό παίζουν οι κινητικές ασκήσεις και τα παιχνίδια. Στα παραδοσιακά ομαδικά παιχνίδια ανακαλύπτει κανείς έντονα στοιχεία αυτοσχεδιασμού και θεατρικότητας. Μέσα από αυτά τα παιδιά γνωρίζουν το σώμα τους και τις δυνατότητες τους, μαθαίνουν να κινούνται ελεύθερα χωρίς αναστολές και έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Αλλο μέσο του μαθήματος είναι η Δραματοποίηση. Αντιθέτως από παλαιότερες τακτικές, τα παιδιά δεν καλούνται να μάθουν απ έξω ένα έτοιμο κείμενο, αλλά δημιουργούν το δικό τους. Αφορμή γι αυτό μπορεί να είναι μία ζωγραφιά, εικόνες, παροιμίες, παραμύθια, η καθημερινότητα τους, θέματα επικαιρότητας ή οτιδήποτε άλλο τα απασχολεί ή τα ενδιαφέρει. Τα παιδιά συνεργάζονται, συζητούν μεταξύ τους, δέχονται ή απορρίπτουν προτάσεις, δοκιμάζουν λύσεις έως ότου καταλήξουν στην ιστορία τους. Έπειτα αναζητούν σκηνικές, σκηνογραφικές, ενδυματολογικές, μουσικές, φωτιστικές λύσεις. Το όλο αποτέλεσμα μπορεί να είναι ρεαλιστικό, φανταστικό, σουρεαλιστικό, ανάλογα πάντα με την ανάγκη της κάθε ομάδας. Όμως η ικανοποίηση των παιδιών είναι μεγάλη γιατί το αποτέλεσμα είναι αποκλειστικά δικό τους και έχουν δουλέψει ομαδικά. Ο δάσκαλος τους έχει περισσότερο το ρόλο του συντονιστή της ομάδας. Τα παιδιά είναι το κέντρο κι εκείνος ο δημιουργός «ερεθισμού» πνευματικής περιέργειας. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά αποκτούν αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Η μάθηση είναι βιωματική και ο συναισθηματικός τους κόσμος διευρύνεται. Αποκτούν εμπειρίες, δημιουργούν σχέσεις και προετοιμάζονται για την ομαλή αυριανή τους παρουσία στην κοινωνία. Εξασκούν τον προφορικό τους λόγο, την άρθρωση και τη διατύπωση.
Προϋποθέσεις για καρποφόρα μαθήματα θεάτρου σε παιδια, εκτός από το κέφι των παιδιών και του δάσκαλου-εμψυχωτή, καθώς και την θεωρητική-πρακτική κατάρτιση του τελευταίου, είναι:
Ένας χώρος άνετος και ασφαλής για την κίνηση των παιδιών.
Η δημιουργία βεστιαρίου με παλιά ρούχα και αξεσουάρ (τσάντες, μαντήλια, καπέλα, γάντια).
Αχρηστο υλικό για κατασκευές (σακούλες, εφημερίδες, πανιά, χαρτόκουτα, κομμάτια ξύλου,κ.α).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου