Η Τέχνη είναι η συγκεκριμένη και ορατή εκδήλωση της...αόρατης και αφανέρωτης αλήθειας.
Οι κλακέτες γεννήθηκαν απευθείας από την εποχή της δουλείας. Στις ΗΠΑ, οι σκλάβοι φορούσαν παπούτσια πεταλωμένα στις δύο άκρες για να μη λιώνουν εύκολα.
Κάθε φορά που ένας σκλάβος έμπαινε στο σπίτι του κυρίου του, τα παπούτσια ηχούσαν και του υπενθύμιζαν την υπόσταση του σκλάβου. Κάθε φορά που έμπαινε σε ένα δωμάτιο με ξύλινο δάπεδο, η παρουσία του γινόταν αντιληπτή καταρχήν από το θόρυβο.
Οι σκλάβοι, όμως, από αυτόν τον επαναλαμβανόμενο ήχο δημιούργησαν έναν ρυθμό που είναι καθαρά κατάληξη της μονοτονίας του.
Kαι από το σύνολο των ρυθμών δημιούργησαν έναν χορό.
Έτσι, ο θόρυβος που παρέπεμπε αποκλειστικά στη δουλεία αποκτά μια καινούργια σημασία, από συνώνυμο της πιο απάνθρωπης εκμετάλλευσης μεταμορφώνεται σε έκφραση δημιουργικότητας.
Τη δημιουργική δύναμη ενός λαού που δεν αφήνεται να καταβληθεί ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες κάνοντας τέχνη το σύμβολο-ήχο της δουλείας του.
Το να δημιουργήσει από τις κινήσεις της εργασίας-δουλείας μια κίνηση χαράς και δημιουργίας είναι το πιο ολοκληρωμένο σύμβολο της ικανότητας του ανθρώπου να αποδεσμεύεται, να μετουσιώνει και να μπορεί πάντα να δημιουργεί έναν χώρο ελευθερίας.
Κι αυτός ο χώρος ελευθερίας έρχεται και πραγματώνεται μέσα από την ανάγκη της έκφρασης.
Κι αυτή η έκφραση νομοτελειακά γίνεται τέχνη.
Διότι η τέχνη έχει τη δύναμη να αφυπνίζει, να ενώνει και τελικά στην ιδανική της μορφή να δίνει το ''σύνθημα''.
Η τέχνη ενυπάρχει, ακόμα και με την αρχέγονη μορφή ενός σπόρου, μέσα στους πιο απάνθρωπους μόχθους, ακόμα και μέσα στη σκλαβιά.
Το παράδειγμα της γέννησης της τέχνης του χορού με τις κλακέτες μας είναι μια από τις πάμπολλες ευκαιρίες που έχουνε για να συμπεράνουμε τελικά ότι η τέχνη είναι αναγκαιότητα για όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Και το σημαντικό.. την δυναμή της την αντλεί από αυτή ακριβώς την ανάγκη του ανθρώπου για την ..Αλήθεια και την Ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου