Το θέατρο είναι από τις πιο κοινωνικές τέχνες, γιατί θέατρο σημαίνει πρώτα απ' όλα επικοινωνία. Ο συγγραφέας του έργου επικοινωνεί με τον αναγνώστη-θεατή την ώρα που ζωντανεύουν οι λέξεις του κειμένου πάνω στη σκηνή, μέσα από τη φωνή, το σώμα και την έκφραση του ηθοποιού. Ο ηθοποιός παίζοντας επικοινωνεί με το θεατή και με ένα μυστηριώδη και ταυτόχρονα άμεσο τρόπο μεταφέρει μηνύματα, συναισθήματα, σκέψεις και ιδέες. Το θέατρο είναι μια πολυσύνθετη μορφή τέχνης, γιατί εμπεριέχει σχεδόν όλες τις τέχνες.
Όταν αναφερόμαστε στο θέατρο στην εκπαίδευση, αναφερόμαστε σε κείνο το είδος θεάτρου όπου ηθοποιοί και θεατές είναι τα παιδιά. Οι μαθητές ενός σχολείου ετοιμάζουν ένα έργο για να το παρουσιάσουν στους συμμαθητές τους, στους δασκάλους τους, στους γονείς και τους φίλους.
Στο βιβλίο του δασκάλου της Θεατρικής Αγωγής αναφέρεται ότι:
...στο σχολείο το θέατρο λειτουργεί παιδαγωγικά ως μέσο έκφρασης και γνώσης, επικοινωνίας και ενσυναίσθησης. Καλλιεργεί την προφορική γλώσσα, τη γλώσσα του σώματος, τη σχέση με το χώρο. Ενισχύει την ατομική έκφραση, ενώ συμβάλλει αποτελεσματικά στη λειτουργία της ομάδας...
Και συνεχίζει ως προς την καινοτομία που προσφέρει η Θεατρική Αγωγή στο σχολείο:
...ο ενεργητικός ρόλος του μαθητή αποτελεί πλέον αίτημα και στόχο της ελεύθερης και δημοκρατικής εκπαίδευσης - μαθητοκεντρική διδασκαλία - και σ' αυτό έρχεται να συμβάλει σημαντικά η Θεατρική Αγωγή. Η θεατρική γλώσσα συμβάλλει στη διαπολιτισμική επικοινωνία και στη διαθεματική γνώση και παιδεία στο σχολείο....
Το Σχολικό Θέατρο έχει στόχο αποκλειστικά την παιδαγωγική ανάπτυξη των μαθητών, την παροχή γνώσης και παιδείας, την ανάπτυξη δεξιοτήτων, την κοινωνικοποίηση των παιδιών, την ανάπτυξη της συναδελφικότητας μεταξύ τους και τη δημιουργία καλύτερων σχέσεων μεταξύ των παιδιών και των δασκάλων τους.
Καθώς παίζει θέατρο το παιδί, έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματά του, μπορεί να τα γνωρίσει και να κρατηθεί σε απόσταση από αυτά.
Μιμούμενο π.χ. ότι κλαίει, απομακρύνεται από τα δάκρυα, παίζοντας κάτι που φοβάται μπορεί να ξεπεράσει τους φόβους του· η επαφή του με συγκινησιακές αναμνήσεις το κάνουν να τις βλέπει κριτικά και να απελευθερώνεται από πικρίες και στεναχώριες.
Με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζει τον εαυτό του, γνωρίζει και τους άλλους, κι έτσι δε φοβάται να ανοιχτεί απέναντί τους, δε διστάζει να αποκαλυφθεί, γιατί έχει κι εκείνο τη χαρά να τους αποκαλύπτει. Ασκείται ακόμα στο να παρατηρεί, να βλέπει, ν' ακούει και ν' απαντάει, να κατανοεί και να γίνεται κατανοητό.
Έτσι είναι ευνόητο ότι το παιδί καλλιεργεί την κοινωνικότητα και τη συλλογικότητα, καθώς έρχεται σ' επαφή με την έννοια και τη λειτουργία της ομάδας. Μαθαίνει πώς μπορεί να είναι κανείς δημιουργικός, να δέχεται και να προσφέρει στους άλλους, μαθαίνει τη γενναιοδωρία και τη συνεργασία.
« Στο παιδί πρέπει να δίνεται - παράλληλα με τη μόρφωση - και η ευκαιρία για αναψυχή και διασκέδαση. Η κοινωνία και το κράτος οφείλουν να κάνουν κάθε προσπάθεια γι' αυτόν το σκοπό.» (Από την Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου