Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΘΕΑΤΡΟ-ΠΡΟΣΦΟΡΑ





«Δύσκολα μπορεί να απαριθμήσει κανείς τις υπηρεσίες που προσφέρει το θέατρο-ποίηση στο κοινωνικό σώμα.
Καταδεικνύει τις εμπειρίες και τις προσδοκίες, τις ανάγκες και τις βλέψεις του ανθρώπου. Δίνει ρυθμό και αξία στο λόγο και κάθαρση στις πιο επίπονες και θλιβερές, στις πιο πικρές και πεζές περιστάσεις της ζωής, και έτσι μπορεί ο άνθρωπος να «σηκώνει», να μη συνθλίβεται από τις χαρές και τις λύπες του, από τις επιτυχίες και τα δεινά του. Το θέατρο με τον τρόπο του, επισημαίνει τις αθλιότητες, προαναγγέλλει τους κοινωνικούς σεισμούς, υψώνει τον επαναστατικό πυρετό. Δεν εγγράφεται βαθιά στην εντύπωση, δεν ολοκληρώνεται, ούτε διατηρείται στη μνήμη ένα κοινωνικό γεγονός, αν δεν γίνει θέατρο-ποίημα. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτός ο προορισμός του θεάτρου.
Αντίθετα προς τα μη ποιητικά κείμενα, το θέατρο δε πληροφορεί, ούτε διατυπώνει «εντολές», δεν έχει δηλαδή νόημα θεωρητικό ή πρακτικό, αλλά με τις συγκινήσεις που εκφράζει, τις εμπειρίες που προσφέρει, πλουτίζει και ευγενίζει, εκτείνει και ανατείνει το συναισθηματικό κόσμο, ξυπνά τη κριτική απέναντι στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Όταν κοινωνείς το θέατρο-ποίηση, δε γίνεσαι σοφότερος ή τολμηρότερος όπως από μια επιστημονική σελίδα ή ένα πολιτικό λόγο, αλλά ένας άλλος άνθρωπος με ανακαινισμένη την εσωτερική σου ζωή, που αξιώθηκε να γνωρίσει μια απροσδόκητη ψυχική ευφορία που σε οδηγεί στη ''κάθαρση'' με την Αριστοτέλεια αντίληψη του όρου.

......δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν
.
δηλαδή..... προκαλώντας τη συμπάθεια και το φόβο του θεατή τον αποκαθάρει (λυτρώνει) από παρόμοια παθήματα".
Εν κατακλείδι εάν δεν εμπεριέχει το θέατρο-ποίηση την ''κάθαρση'' τότε είναι μακριά από την ''αποστολή'' του.
Τότε δεν είναι τέχνη αλλά ''κοινωνική εκδήλωση-συμπεριφορά'' αμφιβόλου αξίας και σκοπού.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου