Δεν εμπιστεύομαι κάποιους ¨θεωρητικούς¨ που παραπλέουν στη λογοτεχνία και τη τέχνη. Αυτούς που υποδεικνύουν πώς θα ¨λειτουργήσεις¨ μέσα από το έργο σου. Πχ στο θέατρο-ποίηση-λογοτεχνία ο ¨θεωρητικός¨ οφείλει να κρίνει το... πώς έγραψες... και όχι να σου υποδεικνύει πώς... θα γράψεις. Εκτός κι αν του το ¨επιτάσσει¨ το ¨αφεντικό¨. Το ¨μεγάλο αφεντικό¨ του σκοταδισμού και της πνευματικής τρομοκρατίας, διότι έτσι βολεύει στο περιορισμό του κριτηρίου με αποτέλεσμα ένα πολίτη πειθήνιο όργανο των αποφάσεων.
Μη ξεχνάμε ότι αποστολή της τέχνης είναι να ξυπνά τη συνείδηση
Γενικά οι εγκάθετοι του συστήματος της αποβλάκωσης, ασκούν ένα είδος πνευματικής τρομοκρατίας.
Διαμορφώνουν το κριτήριο του πολίτη αυτοί οι ¨θεωρητικοί επαΐοντες¨.
Ο κοινός αναγνώστης ή ο κοινός ακροατής ή ο κοινός θεατής διστάζει, νιώθει αδύναμος να σχηματίσει γνώμη. Αν διαφωνεί αισθάνεται ότι είναι ανεπαρκής με αποτέλεσμα να ¨φοβάται¨ και να μην εκφράζει τη γνώμη του. Σκέφτεται ότι για να το λένε ... ¨αυτοί¨ ... έτσι θα είναι.
Αυτό γίνεται βέβαια διότι του έχουν ευνουχίσει (συνειδητά) το κριτήριο.
Ένα παράδειγμα είναι αυτό που έγινε στην Αμερική με τον Αντι Γουόρχολ. Οι γκαλερί τον πλασάρισαν τόσο που δεν τολμούσε κανείς να μιλήσει. Και στο τέλος φάνηκε ότι αυτό δεν ήταν ζωγραφική αλλά μια... αγυρτεία.
Της ¨πνευματικής αγυρτείας¨ εχθρός είναι.. η γνώση και η μόρφωση.
Δηλαδή η παιδεία.
Επίσης μεγάλος εχθρός της είναι η τέχνη.
Αποστολή δε των δυο αυτών ¨εχθρών του σκοταδισμού¨ , είναι να διαμορφώνουν ένα πολίτη με συνείδηση και με ανεπτυγμένο το κριτήριο του.
Σήμερα η Παιδεία κι η τέχνη ευνουχίζουν, διότι έχουν αλλοτριωθεί.
Κι έχουν αλλοτριωθεί διότι έχουν παρεισφρήσει στο πεδίο τους εγκάθετοι του συστήματος μεσαιωνικής αντίληψης, επιβάλλοντας τον τρόπο το του πως πρέπει να λειτουργούν.
Έχουμε αφεθεί σε αυτή την ¨πνευματική τρομοκρατία¨ που βολεύει κατά πως φαίνεται το σύστημα που επικρατεί, με αποτέλεσμα να μη διαμορφώνουμε σωστό κριτήριο,
παρά ένα στρεβλό κι ανεπαρκές διότι αυτό, κάποιους βολεύει.
¨Αποστολή¨ αυτών των ¨θεωρητικών επαϊόντων¨ (που αναξιοκρατικά βρέθηκαν να κατέχουν την ¨εξουσία¨ της διαμόρφωσης του κοινωνικού κριτηρίου) είναι να αναδεικνύουν το ¨τίποτα¨ σε ουσιώδες και το ουσιώδες σε ¨τίποτα¨.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου